معرفی ساز کمانچه

ساز کمانچه یکی از سازهای موسیقی ایرانی است. این ساز علاوه بر کاسه، دسته و سر‌پنجه، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد. نوعی از کمانچه معروف به کمانچه لری وجود دارد که پشت باز است و مردمان لر به آن «تال» می‌گویند.

در ساز کمانچه کاسه ساز کروی و توخالی و معمولاً از جنس چوب توت است که به صورت ترکه‌ای (تکه‌های باریک چوب که در کنار هم چسبانده می‌شود) ساخته می‌شود و مقطع نسبتاً کوچکی از آن در جلو به دهانه‌ای اختصاص یافته و روی دهانه پوست کشیده شده و بر روی پوست، خرکی تقریباً شبیه به خرک تار و نه کاملاً عمود بر سیم‌ها قرار گرفته‌است. دستهٔ ساز، لوله‌ای تو پر است و به‌طور نامحسوس به شکل مخروط وارونه خراطی شده‌است. انتهای بالایی این لوله؛ توخالی و در طرف جلو شکاف دارد که نقش جعبهٔ گوشی‌ها را می یابد. دسته فاقد پرده می‌باشد.

سر کمانچه متشکل است از جعبهٔ گوشی‌ها که در دو طرف آن هر یک دو گوشی کار گذاشته شده و یک تاج که در بالای جعبه قرار گرفته‌است. طول ساز تا سر قبه حدود ۸۰ سانتی‌متر است. معمول‌ترین کوک برای دستگاهای ایرانی این است که سیم اول می ، سیم دوم لا، سیم سوم ر، سیم چهارم سل ، که میشود : می_لا _ر _سل، یا : می_لا_می_لا، یا : ر_لا_ر_لا هم کوک کرد.

ساز کمانچه