‌منوچهر همایون‌پور از ترانه‌خوانان مشهور ایرانی است، او در سال ۱۳۰۳ در بروجرد به دنیا آمد و در سنین نوجوانی به تهران آمد و ضمن اشتغال در ادارات دولتی، خوانندگی را به عنوان کاری ذوقی و هنری انتخاب کرد و ادامه داد. همایون پور ضمن بهره‌گیری از شیوه آوازی چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران چون ادیب خوانساری و تاج اصفهانی، نزد کسانی چون ابوالحسن صبا و حسین یاحقی و غلامحسین بنان نیز آموزش دید.
عمده آثار همایون پور در سال‌های قبل از ۱۳۳۲ خوانده شد که به دلیل نبود امکانات ضبط اثری از آنها باقی نمانده‌است. یکی دو اثر باقی‌مانده وی نیز چند سال قبل از سوی انتشارات ماهور در مجموعه‌ای منتشر شد که اعتراض همایون پور را نیز به دنبال داشت.
متأسفانه اکثر آثار قابل اعتنای این ردیف دان و آوازخوان نامی در سال‌های انتهایی دهه ۲۰ و ابتدایی دهه ۳۰ از رادیو پخش شد که به دلیل نبود دستگاه ضبط از آنها اثری به جا نمانده‌است.
همایون‌پور بر ادبیات فارسی نیز مسلط بود و از چهره‌های ثابت محافل معروف ادبی، به خصوص ادبیات و شعر کهن به‌شمار می‌رفت که نمود بیرونی آن را می‌توان در تسلط بی‌چون‌وچرای وی بر شعر، در آثار آوازی اش مشاهده کرد.
همایون‌پور صبح دوشنبه ۷ فروردین ۱۳۸۵ در بیمارستان مهراد درگذشت. پیکر «منوچهر همایون‌پور» ساعت ۹ صبح سه شنبه ۸ فروردین، از مقابل بیمارستان مهراد به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد.