مهدی خالدی در مردادماه سال ۱۲۹۸ خورشیدی در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. پدربزرگ مادری اش نوازنده نی در دربار ناصرالدین شاه بود. علاقه او به موسیقی باعث شد که پدرش در ۱۶ سالگی او را به نزد ابوالحسن صبا ببرد که با او دوستی داشت. صبا که متوجه علاقه و استعداد مهدی در موسیقی شده بود، او را به شاگردی خود پذیرفت. او طی یک سال و نیم آموزش ویلن و موسیقی ایرانی را نزد صبا فرا گرفت و بعدها از محضر استادانی مثل روح‌الله خالقی، حسین یاحقی، حسین خالدی، و حبیب اسماعیلی هم استفاده کرد.

ویلن مهدی خالدی

با افتتاح رادیو در سال ۱۳۱۹ خورشیدی، ابوالحسن صبا او را به عنوان نوازنده ویلن به ارکستر رادیو معرفی کرد و به زودی هرهفته دو برنامه رادیویی در اختیارش قرار گرفت. در سال ۱۳۳۴ به مقام سرپرستی موسیقی رادیو ایران رسید و با همکاری بنان شش ارکستر برای رادیو تشکیل داد. در این ارکسترها خوانندگان و نوازندگان مختلف شرکت داشتند و رهبری آن‌ها به عهده خود وی بود. تعداد آهنگ‌هایی که خالدی ساخته و از رادیو پخش شده بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ آهنگ است و ۷۰ آهنگ نیز برای برنامه گلها ساخته است.

مهدی خالدی در نواختن ویلن در کنار سبک ابوالحسن صبا و حسین یاحقی، سبک ویژه‌ای مخصوص به خود ابداع کرد که در آن توجه به آرشه کشی بیش از پنجه مهم بود. در طی سالهای ۱۳۲۴ تا ۱۳۴۳ به دعوت شبکه‌های رادیویی کشورهای همسایه سفرهای متعددی را جهت اجرا و شناسایی موسیقی ایرانی انجام داد.

آثار مهدی خالدی

درسال ۱۳۲۵ برای دومین بار به رادیو هندوستان دعوت شد و او به همراه تعدادی از بهترین هنرمندان آن روزگار ۱۵۰ صفحه از آهنگ‌های ایرانی را ضبط کردند. همچنین ایشان در دهه ۳۰ خورشیدی به دعوت فیلمسازان آن دوره برای فیلم‌هایشان چند آهنگ ساخته است.
آشنایی مهدی خالدی با بانو دلکش و تشکیل مثلث خالدی، دلکش و نواب صفا (ترانه سرا) باعث شد که همراه با هم تعدادی از بهترین آهنگ‌های ایرانی همچون آمد نوبهار، داغ لاله، رفتی و رفتم و دل غافل پدیدار شود. خالدی حدود ۸۰ آهنگ برای بانو دلکش ساخته است.

استاد مهدی خالدی بعد از یک دوره بیماری و ابتلا به سرطان حنجره در تاریخ ۹ آذرماه ۱۳۶۹ درگذشت.
یاد و نامش گرامی باد.