پرویز صدیقی پارسی (مشهور به پرویز یاحقی) در ۳۱ شهریور سال ۱۳۱۴ در تهران بدنیا آمد. دایی وی “حسین یاحقی” از استادان بنام ویولن بود و پدربزرگ مادری‌اش نیز موسیقیدان بود. مادر او نیز به موسیقی علاقه‌مند بوده و گوشه‌های موسیقی را می‌شناخته و همچنین فرخ القا (خاله پرویز که استاد حسین یاحقی نیز بوده) سنتور را در حد استادی و سازهای تار، پیانو و کمانچه را نیز می‌نواخته است.
پرویز یاحقی به‌واسطه دایی‌اش از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، رضا قلی ظلی، مرتضی نی داوود، رضا محجوبی و علی‌اکبر شهنازی آشنا شد.
استاد حسین یاحقی با توجه به علاقه پرویز به موسیقی از پدر وی درخواست کرد او را تحت تعلیم خودش درآورد ولی پدر وی که از کارمندان عالی‌رتبه وزارت امور خارجه بود و با موسیقی بیگانه نبود، با این مسئله مخالفت کرد.
نهایتا با اصرار حسین یاحقی پرویز تحت تعلیم موسیقی ایشان قرار میگیرد. پرویز ساز ویلن و آموزش‌های ویژه شامل پیش‌درآمد، چهارمضراب‌ها، آهنگ‌های ضربی و دستگاه‌های موسیقی ایرانی تا دوره عالی را نزد حسین یاحقی آموخت. مدتی بعد ابوالحسن صبا وی را به شاگردی پذیرفت و مدت دو سال موسیقی به وی آموخت.
خود پرویز یاحقی درباره تمرین موسیقی در آن دوران گفته است: “حدود سیزده یا چهارده سال داشتم و خاطرم هست که مادرم اتاق کوچکی در زیرزمین خانه برای من آماده کرده بود. صبح‌ها ساعت پنج، زودتر از اینکه اهل خانه از خواب بیدار شوند به اتاق می‌رفتم و در را بر روی خودم می‌بستم و شروع می‌کردم به تمرین تا ساعت هفت و نیم که باید به مدرسه می‌رفتم. شیفت اول مدرسه تا ساعت یازده و نیم بود و بعد که به خانه بازمی‌گشتم دوباره به زیرزمین رفته و شروع می‌کردم به ساززدن. این کار تا ساعت دو بعدازظهر ادامه داشت. بعد با سرعت ناهار می‌خوردم و به شیفت دوم مدرسه می‌رفتم. عصر هم زودتر از همه خودم را به منزل می‌رساندم و دوباره سراغ ساز می‌رفتم”
او برای اولین بار در سال ۱۳۲۷ و در سن سیزده سالگی به رادیو راه پیدا کرد و یک قطعه با ساز اجرا کرد، اما پدرش اجازه نداد از فامیلی “صدیق پارسی” استفاده کند و از نام خانوادگی دایی خود یعنی “یاحقی” استفاده کرد.
وی از سال ۱۳۳۴ بصورت جدی در رادیو به فعالیت پرداخت و چند آهنگ برای منوچهر همایون پور و داریوش رفیعی ساخت.
پرویز یاحقی در ۳۵ سالگی با خواننده بنام بانو پروانه امیر افشاری ملقب به ” حمیرا ” ازدواج کرد. هشت سال بعد همسرش از او طلاق گرفت. یاحقی برای همسرش تعداد زیادی آهنگ ساخته است.

پرویز یاحقی در ده سال پایانی عمرش انزوا گزید و برای همگان دور از دسترس شد و تنها همدم او موسیقی بود، وی در چند سال آخر عمر خود به علت مصدومیت ناشی از حادثه رانندگی قادر به نوازندگی نبود و این قضیه لطمه روحی شدیدی به او وارد کرد.
نهایتا استاد پرویز یاحقی در ۱۳ بهمن‌ماه ۱۳۸۵ و در ۷۱ سالگی در آپارتمانش در تهران به علت سکته قلبی درگذشت.

بدون شک یکی از نوابغ موسیقی ایرانی استاد پرویز یاحقی است. وی در احیای موسیقی اصیل ایرانی و زنده کردن گوشه‌های غنی دستگاه‌های آن نقش مؤثری داشته است. او چهار مضراب‌ها و قطعات ضربی بسیار زیبایی ساخته است و در ویلن نوازی ایرانی صاحب سبک بوده و بر روی هنرمندان بعد از خود بسیار تاثیر گذار بوده است. همچنین ایشان تصنیف های بسیار زیبا و ماندگاری از خود بر جای گذاشته است که بعد از گذشت سالها در بازخوانی های متعدد، همچنان درخشان هستند.
یاد و نام این استاد بزرگ موسیقی ایرانی گرامی باد.