احمد عبادی (زاده 1285 خورشیدی در تهران) نوازنده برجسته سه تار و از استادان موسیقی ایرانی است.

پدر عبادی، میرزا عبدالله فراهانی، نوازنده سرشناس سه تار و تار بود که به علت تدوین و به نظم درآوردن ردیف موسیقی ایرانی، یکی از تاثیر گذارترین چهره های تاریخ موسیقی ایران است. پدربزرگ او، علی اکبر فراهانی، از نوازندگان تار دوران ناصرالدین شاه بود و هم چنین هوشنگ سیحون، معمار و طراح نامدار، خواهرزاده وی است.

عبادی از سن هفت سالگی به یادگیری سه تار نزد پدرش مشغول شد و تنها سیزده سال داشت که پدرش، میرزا عبدالله، درگذشت. پس از آن مشق سه تار را نزد خواهران و برادر خویش ادامه داد، به گونه ای که در هجده سالگی از توانایی نواختن قابل قبولی برخوردار بود. علیرغم این که او فرزند میرزا عبدالله بود اما نوازندگی اش هیچ شباهتی به نوازندگان هم دوره خود، که اکثرا شاگرد میرزا عبدالله بودند، نداشت و با نوازندگی هنرمندان قدیمی تر از خودش نیز متفاوت بود.

عبادی سال ها در وزارت پیشه و هنر به تدریس و تحقیق در موسیقی ایرانی به ویژه سه تار مشغول بود و کنسرت های متعددی در کشورهایی چون اتریش، آلمان، ایتالیا و فرانسه برای معرفی موسیقی ملی ایران برگزار نمود. وی با ابداع نوازندگی تک سیم و هم چنین کوک های مختلف در سه تار، تحولی در شیوه نواختن این ساز ایجاد کرد. او در طول فعالیت هنری خود، با بزرگانی چون غلامحسین بنان، حسین قوامی، فرامرز پایور، حسن زیرک، حسن کسائی و محمدرضا شجریان همکاری داشته است.

احمد عبادی در 17 اسفند ماه 1371، پس از یک دوره بیماری، در تهران درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.