علی تجویدی (زاده 15 آبان 1298 در تهران) آهنگساز و نوازنده ویولن و سه تار برجسته ایرانی است.

تجویدی اصالتا اهل اصفهان بود و در خانواده ای هنرمند چشم به جهان گشود،پدرش هادی تجویدی و برادرانش محمد و علی اکبر تجویدی همگی از نگارگران و نقاشان سرشناس بودند. وی در کودکی موسیقی را نزد پدرش، که خود از شاگردان درویش خان بود، آموخت. به نقل از خود او، از دوازده سالگی دستگاه های موسیقی ایرانی را می شناخته است.

تجویدی از شانزده سالگی آغاز به آموختن نوزندگی ویولن نزد حسین یاحقی نمود و دو سال بعد، به کلاس ابوالحسن صبا راه یافت. آموختن ویولن و سه تار وی نزد صبا، هشت سال به طول انجامید. او یکی از شاگردان سرشناس صبا بود و در غیاب وی کلاس درس او را اداره می کرد و سال ها نیز در هنرستان موسیقی تدریس می نمود.

تجویدی علاوه بر مهارت در نوازندگی، خالق و سازنده صدها قطعه موسیقی ایرانی نیز بوده است. مثلث تجویدی، دلکش و رحیم معینی کرمانشاهی در دهه چهل خورشیدی خالق به یاد ماندتی ترین قطعات موسیقی بوده اند. هم چنین، ده ها ترانه برای مرضیه ساخته است و استاد هنرمندان بزرگی چون هایده و حمیرا بوده است.

از جمله مشهورترین آثار استاد تجویدی، می توان به تصانیف «رفتم که رفتم»، «مرا عاشقی شیدا»، «یاد کودکی»، «دیدی که رسوا شد دلم» و «یاد من کن» اشاره نمود.

علی تجویدی در 24 اسفند ماه 1384 در سن 86 سالگی در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.