ساز سه تار شامل اجزای زیر می‌باشد:
سرپنجه یا جعبه گوشی
گوشی‌ها
پرده قبل از شیطانک
شیطانک
پرده‌های اصلی (چهارلایی)
پرده‌های فرعی (سه‌لایی)
دسته
کاسه
صفحه
خرک
سیم‌گیر
سیم‌ها

سه‌تار از جمله سازهای زهی و مضرابی موسیقی ایرانی است که با ناخن انگشت اشارهٔ دست راست نواخته می‌شود. سه تار، دارای ۴ رشته سیم فلزی است که به موازات دسته، از کاسه تا پنجه کشیده شده‌اند. سه‌تار دارای ۲۸ پردهٔ قابل حرکت از جنس روده‌ی حیوانات یا ابریشم است. صدای آن ظریف و نسبت به جعبه رزونانسش کمتر از سازهای دیگر میباشد و گستره صوتی آن از هنگامِ بمِ دو زیر خط حامل تا لا بمل بالای خط حامل و در نتیجه نزدیک به ۳ اکتاو است.

این ساز از لحاظ فرم و شکل ظاهری مانند سازهایی چون دوتار و تنبور است ولی از لحاظ متد آموزشی و موسیقیهای اجرایی مانند تار است. در موسیقی دستگاهی ایران استفاده از سه‌تار بسیار رواج دارد.

سه تار دارای صدایی مخملی و ظریف بوده از آنجایی که که با کنار ناخن انگشت سبابه دست راست نواخته می‌شود، صدای ساز ارتباط مستقیمی با اعصاب و روان نوازنده پیدا می‌کند در قدیم بدلیل کم بودن صدا به مجالس بزم و طرب راه پیدا نکرده و اغلب در سکوت و خلوت نواخته شده و از این رو سه تار را اغلب ساز اوقات تنهایی و یا ساز دل خوانده‌اند. با پیشرفت تکنولوژی و اختراع سیستم صوتی (میکروفون ) این خلا جبران شد و امروزه در بیشتر ارکسترها جایگاه ویژه ایی دارد تا جایی‌که قطعاتی برای سه تار و ارکستر نیز نوشته میشود.