کامبیز روشن روان در ۱۹ خرداد سال ۱۳۲۸ در تهران متولد شد. وی موسیقی‌دان، آهنگساز، نوازنده، رهبر ارکستر و آموزگار موسیقی است. او به‌عنوان یکی از آهنگسازان سرشناس در موسیقی کلاسیک و سنتی ایرانی، آثار متنوعی در این سبک‌ها با استفاده از فرم‌های شناخته شدهٔ غربی و ایرانی مانند: سمفونی، سونات، پوئم سمفونیک، کنسرتو، فرم‌های موسیقی ردیفی و موسیقی محلی ساخته یا تنظیم کرده‌است.

زندگی حرفه‌ای او به سه بخشِ آهنگسازی، تدریس و فعالیت صنفی در جامعهٔ موسیقی تقسیم می‌شود. وی در طول حرفهٔ خود، آثارِ زیادی برای موسیقی فیلم، موسیقی آوازی، ارکستر سمفونیک و مجلسی خلق کرده‌است و برای سال‌ها تلاش در راه تدریس، تألیف کتاب، جزوه و مقاله در امرِ آموزش، از او به‌عنوان موسیقی‌دانی صاحب‌نظر، در مباحث تئوریک و هارمونی یاد می‌کنند.

علاقه شدید کامبیز روشن روان به موسیقی از دوران کودکی در وی نمایان شد و با سفارش همسایه آنها مصطفی کسروی که آهنگساز و رهبر ارکستر در رادیو بود پس از اتمام تحصیلات دوره ابتدایی به هنرستان عالی موسیقی راه یافت. پس از چندی از آنجا به هنرستان موسیقی ملی رفت و همزمان مشغول فراگیری دو ساز غربی و ایرانی شد.

ساز سنتور را ابتدا نزد داریوش صفوت و سپس ارفع اطرایی پی گرفت و در ادامه، فلوت را در محضر منوچهر منشی‌زاده (که نوازندهٔ اول فلوت ارکستر سمفونیک تهران بود) آموخت. همچنین تئوری موسیقی و سلفژ را از مصطفی کمال پورتراب و هارمونی، تلفیق شعر و موسیقی را از حسین دهلوی فرا گرفت.

کامبیز روشن روان در سال دهم تحصیلی موظف شد پیانو هم بیاموزد؛ چرا که پیانو، سازی اجباری برای همهٔ هنرجویان موسیقی برای آموزش هارمونی در هنرستان محسوب می‌شد. سپس ساز تمبک را ابتدا نزد حسین تهرانی و سپس نزد محمد اسماعیلی فرا گرفت و در این ساز چنان پیشرفت کرد که در یک گروه پنج نفره از نوازندگان ساز تنبک به سرپرستی محمد اسماعیلی کنسرت‌های متعددی در سراسر شهرهای ایران برگزار کرد.

بدین‌ترتیب کامبیز روشن روان به چهار ساز مسلط شد و همزمان با تحصیل و تلاش برای کسب دیپلم، هر هفته و هر بار، با یکی از این سازها، در تلویزیون ملی ایران برنامه‌هایی را به صورت زنده، چه گروهی یا تنها، اجرا می‌کرد. او پس از اخذ دیپلم، در سال ۱۳۴۶ وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. او در آنجا آهنگسازی را به‌عنوان رشتهٔ اصلی انتخاب کرد.

در دوران دانشجویی، هم‌زمان با تدریس در هنرستان و دیگر مراکز آموزشی، برگزاری کنسرت‌های گوناگون و فراگیری آهنگسازی، موفق شد به فعالیت‌های حرفه‌ای موسیقی ادامه دهد و در سال ۱۳۵۱ مدرک لیسانس گرفت. بعد از آن جهت خدمت سربازی به شهرستان سرپل ذهاب رفت و با شناختی که از وی حاصل شد طبق یک امریه، او را به فرماندهیِ کلِ موسیقی نظامی در استان‌های کرمانشاه و کردستان منصوب کردند. در این ایام وی با سفر به شهرهای مختلف دو استان تعلیم سربازان و ساماندهی ارکسترهای نظامی را گسترش داد. پس از موفقیت وی در بهبود موسیقی نظامی باعث شد او در شهر کرمانشاه اقدام به تأسیس یک مدرسهٔ موسیقی کند و از همان سربازانی که آموزش داده بود، به‌عنوان معلم استفاده کرد.

پس از سربازی جهت ادامه تحصیل موسیقی، ایران را به مقصد آمریکا برای تحصیل در دانشگاه جنوب کالیفرنیا (USC) ترک کرد. او در این دانشکده رشتهٔ اصلی‌اش آهنگسازی و رشتهٔ دومش رهبری ارکستر بود، علاوه بر اخذ فوق لیسانس و دریافت جایزهٔ اول آهنگسازی به‌خاطر نوشتنِ پایان‌نامه، رهبری بعضی از ارکسترهای دانشجویی را هم به‌عهده داشت. همچنین در بخش موسیقی ایرانی آن دانشکده نیز مدتی تدریس می‌کرد و به دانشجویان، ردیف موسیقی ایرانی، سنتور و تنبک آموزش می‌داد.

آثار روشن‌روان به چهار بخشِ ارکسترال و مجلسی، آموزشی، موسیقی فیلم و آلبوم تقسیم می‌شود.
وی در سال ۱۳۵۳، به سفارش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اولین آثار خود را در قالب آلبوم با نام‌های پسرک چشم آبی، اتل متل توتوله و موسیقی روی اشعار ابوسعید ابوالخیر منتشر کرد. در همین سال، با ساخت نخستین موسیقی متن برای فیلم کوتاه مسافر، ساختهٔ عباس کیارستمی، وارد دنیای سینما ‌شد.

درسال ۱۳۵۴، ده صفحه گرامافون از ردیف هفت دستگاه موسیقی ایرانی را با خوانندگی محمدرضا شجریان و نوازندگان سرشناس موسیقی سنتی آن دوران، بر اساس ردیف موسی معروفی، نوشته، تهیه، نظارت، اجرا و منتشر ‌کرد. بعد از انقلاب وی اولین آلبوم اختصاصی و ارکسترال خود را در سال 1363 به‌نام یادگار دوست با صدای شهرام ناظری منتشر کرد. در سال‌های بعد او علاوه بر همکاری با شهرام ناظری، برای خوانندگانِ دیگری مانند محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، بیژن بیژنی، محمد اصفهانی، علیرضا قربانی آهنگ ساخته یا تنظیم کرده‌است.

ایشان همچنین برای بیش از صد فیلم سینمایی و تلویزیونی و پویا نمایی آهنگ ساخته است و تعدادی اثر جهت اجرا با ارکسترسمفونیک ساخته است. ایشان در زمینه تالیف کتابهای متنوعی نوشته است ولی مهمترین اثر او کتاب ” هارمونی جامع کاربردی ” است که به گفته خود او حاصل ۴۵ سال فعالیت در زمینه آموزشی است.

وی همچنین در حوزه فعالیت صنفی بسیار فعال بوده است از جمله ریاست یا عضویت در کانون آهنگسازان سینمای ایران – خانه موسیقی – دانشکده صدا و سیما – نشریه سینما – دانشکده هنرهای زیبا – خانه سینما – شورای مرکزی نظارت بر آموزشگاه های آزاد هنری – شورای عالی هنرستان های هنری – شورای عالی موسیقی وزارت فرهنگ – شورای موسیقی بنیاد رودکی – خانه هنرمندان – کمیته ملی موسیقی وابسته به یونسکو – شورای ارکستر سمفونیک و هیات داوران جشنواره مختلف موسیقی در کشور. با آرزوی سلامتی برای استاد کامبیز روشن روان.