جلیل شهناز (زاده اول خرداد 1300 در اصفهان) موسیقی دان و نوازنده برجسته تار ایرانی است.

شهناز در خانواده ای هنرمند و موسیقی دوست به دنیا آمد و خود نیز از کودکی به موسیقی علاقمند شد و نواختن تار را از برادر بزرگتر خود، حسین شهناز، آموخت. استعداد بی نظیر و پشتکار بسیار او باعث شد در جوانی به یکی از نوازندگان خوب اصفهان تبدیل شود. او علاوه بر تسلط بر ساز تار، با نواختن سه تار، ویولن، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت.
از سال 1328، در رادیو اصفهان به نوازندگی پرداخت و در سال 1336 به تهران آمد و فعالیت خود را در برنامه گل­ ها، ارکستر حسین یاحقی و … ادامه داد. وی به همراه حسن کسائی و تاج اصفهانی، در گروه یاران ثلاث و به همراه فرامرز پایور، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و سید محمد موسوی در گروه اساتید موسیقی ایران حضور داشت و نقش فعالی در جشن هنر شیراز نیز ایفا کرد.
شهناز در سال 1383 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی انتخاب شد و هم چنین مدرک درجه یک هنری برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به وی اعطاء گشت. استاد محمدرضا شجریان در سال 1387 به افتخار جلیل شهناز، گروه موسیقی خویش را گروه شهناز نام گذاری کرده است.

رباعی ذیل در وصف جلیل شهناز سروده شده، که منسوب به پرویز یاحقی است :
یک عمر توان به ساز دمساز شدن * وز ساز نواختن سرافراز شدن
صد سال توان به تار مضراب زدن * اما نتوان جلیل شهناز شدن

جلیل شهناز در دوشنبه 27 خرداد ماه 1392 پس از تحمل یک دوره بیماری در بیمارستان آراد تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.