سید اکبر حاج محسن تهرانی مشهور به اکبر محسنی (زاده سال 1291 خورشیدی در تهران) آهنگساز برجسته و نوازنده عود، تار و ویولن ایرانی است.

با وجود این که پدر استاد محسنی نظر خوشی نسبت به موسیقی نداشت، اما وی از کودکی شیفته موسیقی بود و پس از درگذشت پدرش، وارد مدرسه موسیقی نظام که زیر نظر سالار معزز اداره می شد، گشت. نخستین ساز او، آلتو برنجی بود، اما به تدریج به نواختن ترومپت و فلوت، به عنوان ساز تخصصی خود، روی آورد. در کنار تحصیل در مدرسه نظام، به یادگیری تار و ردیف موسیقی ایرانی نزد رحمت الله صفا نیز مشغول شد.

در سال 1315 خورشیدی، محسنی به استخدام وزارت فرهنگ وقت درآمد و پس از تاسیس رادیو ایران، در ارکستر انجمن ملی موسیقی به رهبری روح الله خالقی برنامه اجرا می نمود. در این دوران علاوه بر نوازندگی در این ارکستر، به آهنگسازی نیز پرداخت.

محسنی از سال 1326 تا 1336 همکاری خود را با رادیو ایران ادامه داد و آهنگ های زیادی برای فیلم های سینمایی آن دوران نیز ساخت، به طوری که می توان از وی به عنوان یکی از نخستین سازندگان موسیقی متن در سینمای ایران نام برد.

در سال 1336 وزارت فرهنگ وقت، محسنی را جهت تدریس موسیقی و سرود در مدارس ایرانیان مقیم عراق برگزید و او در چهار سال اقامت خود در عراق، موجبات بازگشت ساز عود (بربط) به ایران و استفاده از آن در ارکسترهای بزرگ را فراهم نمود.

از شاخص ترین فعالیت های اکبر محسنی، ساخت تصنیف ماندگار و جاودانه «الهه ناز» با تنظیم روح الله خالقی، شعر کریم فکور و صدای غلامحسین بنان است که تا به امروز شهرت و محبوبیت بی مانندی نزد عامه مردم ایران داشته است. از دیگر آثار وی، می توان به تصنیف «دختر فال بین»، «دل شکن»، «پشیمانی»، «او نیامد»، «درد جدایی» و … نام برد.

اکبر محسنی در ششم مرداد سال 1374 در سن 83 سالگی دار فانی را وداع گفت.